H. Elisabeth van de Drieëenheid

H. Elisabeth van de Drieëenheid, Elisabeth Catez (1880- 1906)

h-elisabeth-van-de-drieeenheid Elisabeth wordt geboren op 18 juli 1880 als dochter van een officier in het militair kamp van het Franse Avord bij Bourges als eerste dochter van Marie Roland (33) en Jozef Catez (48). Als haar vader wordt bevorderd tot kapitein verhuist het gezin naar Dijon. Daar wordt op 20 februari1883 een tweede dochter geboren: Marquerite.

Als Elisabeth 7 jaar is sterft haar vader plotseling aan een hartaanval. Mevrouw Catez verhuist dan met haar kinderen naar een kleinere woning waar Elisabeth de rest van haar jeugd zal blijven wonen.

Elisabeth is een begaafd pianiste. Op 24 juli 1893 wint zij de Premier Prix voor piano aan het conservatorium te Dijon. Elisabeth zou al jong het verlangen hebben om in te treden in de nabij gelegen karmel van Dijon. Haar moeder houdt dit echter lange tijd tegen. Zij moet wachten tot zij 21 jaar is.

Elisabeth werkt in die tijd als vrijwilligster in het patronaatswerk onder de arbeiders van een sigarenfabriek, geeft catechese aan eerste communicanten van de parochie, bezoekt hun ouders, doet ziekenbezoek en is lid van het zangkoor.

Op 2 augustus 1901 treedt zij in de karmel van haar woonplaats en ontvangt de naam Elisabeth de Trinité. Op 11 januari 1903 doet Elisabeth haar eeuwige geloften. Reeds in die zomer vertonen zich bij haar de eerste symptomen van de toen ongeneeslijke en vrijwel onbekende ziekte van Addison. Vanwege haar lichamelijke conditie wordt haar in 1905 het strenge vasten verboden en in de vastentijd van 1906 moet zij haar intrek nemen in de ziekenkamer. In dat jaar ervaart zij in toenemende mate een grote uitputting. Crises volgen elkaar steeds sneller op tot zij op 9 november 1906 op 26 jarige leeftijd overlijdt.

Elisabeth wordt al tijdens haar leven als een heilige beschouwd. In 1931 opent Mgr. Petit de Julleville, de bisschop van Dijon, het kerkelijk proces om de canonisatie van Elisabeth in gang te zetten.

Op 25 november 1984 wordt Elisabeth door paus Johannes Paulus II zalig verklaard en op 1 oktober 2016 is zij in Rome door paus Franciscus heilig verklaard. Haar gedenkdag is op 9 november.

Bij haar sterven laat Elisabeth een groot aantal geschriften na, o.a. een dagboek, gedichten, brieven en aantekeningen. Van al haar geschriften is Elisabeth’s gebed “O mon Dieu Trinité ” het bekendst. Haar hele leer, visie en streven liggen er in vervat. Het is in minstens 41 talen vertaald en wordt dagelijks door duizenden christenen over de hele wereld gebeden.

Tijdens de laatste maanden van haar leven schrijft Elisabeth “Le Ciel dans la Foi” en “Dernière retraite”. Deze traktaten staan te boek als haar geestelijk testament en gelden samen met genoemd gebed als het hoogtepunt van haar oevre en een goede weergave van haar denken.