Ik ben van U,voor U werd ik geboren. Wat wilt Gij met mij doen?

Ik ben van U, daar Gij mij hebt geschapen,

Van U, daar Gij mij hebt verlost, 

Van U, daar Gij mij hebt verdragen,

Van U, daar Gij mij riep,

Van U, want Gij hebt zo op mij gewacht,

Van U, daar ik toch niet verloren ging:

Wat wilt Ge met mij doen?

(Teresa van Avila, gedichten no. 2. fragment.)

“Als het over roeping gaat, waar gaat het dan over”? vraagt iemand zich misschien af.

Teresa van Avila beschrijft in bovenstaand gedicht wat God voor haar betekent. Ze beschrijft een diepe relatie die zij met God ervaart en die haar is geschonken.

Gij riep mij,ik ben van U. Wat wilt Ge met mij doen?

Daarmee is in heel kort bestek verwoord wat roeping is.

In de Bijbel zijn ons veel roepingsverhalen overgeleverd, te beginnen met Abraham:

De Heer zei tegen Abram:

“Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten, en ga naar het land dat ik je zal wijzen”. Gen.12,1

Wegtrekken uit wat je vertrouwd is.

Abram staat daar als een oermodel van roeping. Hij vertrekt letterlijk en gaat op weg naar het land dat hem onbekend is.

Als iemand “zich geroepen weet”, dan ligt daar een diepe bewogenheid en geraaktheid aan ten grondslag. Het kan zo’n geraaktheid zijn dat het een heel leven op zijn kop zet en daarmee ook niets meer vanzelfsprekend is wat het voorheen wel was.

Dat kan je overkomen. God breekt in in een leven.

Iedere geroepene heeft haar eigen “roepingsverhaal”. Er gebeurde iets, men ontmoette iemand, iemand stelde een vraag, of het was als een donderslag bij heldere hemel.

Een zuster vertelde: Toen ik deze contemplatieve zusters voor het eerst zag met hun eenvoud van leven en radicaliteit, wist ik: “dit zoek ik….zonder te weten waar ik het had kunnen vinden. Deze zusters hadden alles achter zich gelaten om hun leven op één kaart te zetten: alleen nog leven voor God”.

Wat daarna komt zijn moeizame stappen met veel loslaten en onzekerheid: “Wat moet ik doen? Wil ik dit wel? Kan ik het wel? Wat zegt mijn omgeving? En als het niet lukt?” Geleid door een donker licht volg je je hart en gaat op pad.

Is de stap gezet dan blijkt hoe Hij, de Heer, je bij de hand nam en leidde naar een vruchtbaar land.

De karmel is zo’n vruchtbaar land, symbool in de Bijbel voor overvloed.

Een eenvoudig leven van eenzaamheid, stilte en gebed, werk en samenleven in een communiteit van zusters die allen hetzelfde voor ogen hebben: groeien in liefde voor Jezus Christus ten bate van zijn Kerk.

Teresa van Avila schrijft in de Innerlijke burcht (5e verblijf 3,7):

“De Heer vraagt van ons slechts twee dingen: liefde voor God en de naaste.

Dat is waar we aan moeten werken. Onderhouden we die volmaakt dan doen we zijn wil. En zo zullen we met Hem verenigd zijn”.

Contact:  karmel.nazareth@outlook.com

 Zie ook:  www.knr.nl/roeping/ 

---

OCD

OrdoCarmelitarumDiscalciatorum